Ga ‘gewoon’ met ons om, niet betuttelend
‘Afschuwelijk’, dat was mijn eerste reactie toen ik de diagnose Alzheimer kreeg. Ik heb een halfjaar gehuild. Echt gehuild, elke dag. Ik stond ermee op en ik ermee naar bed. Het ergste vooruitzicht vond ik als ik mijn kinderen me niet meer zou herkennen. Dat gevoel is wat weggeëbd en nu zie ik van dag tot dag hoe het gaat. Gelukkig ben ik nog vrij ‘goed’ ook al heb ik soms gaten in mijn geheugen. Het helpt dat mijn zoon, dochter en partner er voor me zijn. Het vertrouwen dat mensen er voor me zijn heb ik. Het zou mooi zijn als andere mensen met dementie dat vertrouwen ook krijgen. Daarom doe ik mee aan het project ‘Beter Samen’.
Soms hoor ik verhalen waar mijn oren van klapperen. Mensen willen niet op bezoek bij een naaste met dementie en hebben geen idee hoe ermee om moeten gaan. Ga ‘gewoon’ met ons om, niet betuttelend. Als je weet dat iemand dementie heeft, vraag! Vraag wat je voor hem of haar kunt doen, dat is prettig. Niet hulp geven die niet gevraagd wordt. Sinds ik Alzheimer heb merk ik ook dat ik meer leef in het nu, in het moment. En ik durf meer! Voor Alzheimer Nederland heb ik pas een presentatie gegeven. Dit had ik vroeger uit verlegenheid nooit gedaan.
