Op donderdag 19 juni 2025 organiseerde het Ben Sajet Centrum samen met Academische Werkplaats Affect-Us en Zorgorganisatie Cordaan de netwerkbijeenkomst: Begrijp je mij (niet)? Tijdens de bijeenkomst kwamen zo’n 80 zorgprofessionals, ervaringsdeskundigen en onderzoekers samen om elkaar beter te leren kennen. De middag begon met een lezing van Gustaaf Bos over vriendschappen in onderzoek en zorg. Daarna konden deelnemers meedoen aan verschillende workshops. In onderstaand verslag vertelt co-onderzoeker Abdullahi El Kartaoui over zijn ervaringen:
Het was een drukbezochte bijeenkomst. Er waren heel veel mensen van stichting Cordaan. Er waren voor mij veel bekenden en het voelde als een soort reünie. Er was ook een lezing van onderzoeker Gustaaf Bos. Dat was voor mij een verrassing. Gustaaf is voor mij een bekende collega. Hij heeft een aantal onderzoeken met mij gedaan! Hij liep naar me toe en vroeg of ik ook iets zou willen doen bij de netwerkbijeenkomst? Maar ik was vandaag alleen als bezoeker en kwam aan de workshops meedoen.
Lezing Gustaaf Bos over Collegiale Vriendschappen
Ik vond de lezing heel goed. Het onderwerp waar hij over vertelde was echt inspirerend. Hij had het over de collegiale band die je in de loop van de tijd opbouwt. Hij gaf een mooi voorbeeld: hij vertelde over een oudere man die hij begeleidde en hielp en met wie hij een sterke vriendschappelijke band had. Het raakte mij dat zij een vriendschappelijke en harmonieuze band hadden opgebouwd en hoe Gustaaf vertelde dat deze meneer kwam te overlijden. Ik vond het bijzonder dat ze zo veel voor elkaar betekenden.
De lezing deed mij denken aan het afgeronde onderzoek ‘Samen Werken Werkt’, waar ik aan heb meegewerkt. Bij dit onderzoek kwamen we erachter dat om een cliënt heen een cirkel moet worden gevormd. Deze bestaat uit een persoonlijk begeleider, een jobcoach en ouders. Het wordt een succesverhaal als een client deze mensen om zich heen heeft. De persoonlijke begeleider geeft steun in de zorg, de jobcoach helpt de cliënt met het werk en de ouders zijn trots en geven hem een schouderklop. Zo behoudt de cliënt zijn werk. Dat is een tip die ik nog graag wil delen.
Workshop 1: Samen de goede zorg geven
De eerste workshop waar ik aan deelnam was van Affect-Us. De onderzoeker hield zich bezig met hoe je verwanten betrokken krijgt bij het opnametraject of herstelproces van cliënten. Soms heb je zelfs te maken met een cliënt die geen betrokken verwanten heeft. In het onderzoek hadden ze een driehoek ontwikkeld. In de driehoek staan de cliënt, de familie en de begeleiding als belangrijke factoren. Als die drie verband hebben met elkaar, gaat het vaak beter met de cliënt.
Bij deze workshop was ik de enige die als ervaringsdeskundige meedeed. Ik kon mijn perspectief inzetten en we moesten in groepen met elkaar in gesprek over onze ervaringen. We hadden het over verwanten betrekken bij het zorgproces. Ik had een goed voorbeeld uit mijn verleden. Vroeger mochten begeleiders niet langs bij de ouders van cliënten. Ik had een Marokkaanse begeleider, van mijn cultuur, die tegen de regels in toch langs ging bij mijn moeder. Mijn moeder werd er blij van, en de begeleider vond dat mijn moeder heel lief was. Mijn moeder voelde zich eerder in de steek gelaten door begeleiding. Ze werd niet op de hoogte gehouden van hoe het met mij ging. Dit laat zien dat het contact tussen de formele en informele zorg belangrijk is.
Workshop 2: Verhalentafels
In deze tweede workshop werd verteld over een heel mooi project: de verhalentafels van het Ben Sajet Centrum. ‘Verhalentafels’ is een methode ontwikkelt door het Ben Sajet Centrum, om gesprekken te starten tussen mensen met dementie van verschillende culturen, hun familie en zorgmedewerkers. Bij de verhalentafels, wordt een koffer gebruikt, met voorwerpen uit allerlei culturen. Deze voorwerpen zijn bijvoorbeeld een tajine, een kookboek, sieraden, schelpen of thee. Aan de hand van deze voorwerpen, mogen deelnemers iets vertellen over hun verleden. De voorwerpen helpen mensen met dementie om herinneringen op te halen en daarover te delen. Zo ontstaan mooie gesprekken en leren de deelnemers elkaar beter kennen. Hierdoor kunnen zorgmedewerkers beter aansluiten bij hun cliënten. Misschien dat de methode ook kan werken bij zorgmedewerkers en cliënten met een verstandelijke beperking.
