Door Josje Schut en Ludo Glimmerveen
De beweging naar ‘langer thuis wonen’ – ook als je situatie kwetsbaarder wordt – is vaak onvermijdelijk. Voor veel mensen is dit ook een wenselijke ontwikkeling, maar het pakt niet voor iedereen hetzelfde uit. Deze ongelijke uitkomsten krijgen nog relatief weinig aandacht in het gesprek over de veranderende ouderenzorg.
In onze nieuwe publicatie ‘Door de mazen van het vangnet’ portretteren Josje Schut en Ludo Glimmerveen drie oudere Amsterdammers. Hun portretten staan symbool voor een bredere groep ouderen die niet zomaar hun weg vindt naar het professionele ondersteuningsaanbod, en voor wie het beroep op ‘zelfredzaamheid’ tekort lijkt te schieten. Vanuit de portretten staan we stil bij de vraag: hoe kan het dat zorg en ondersteuning vaak onvoldoende aansluiting weten te vinden bij deze mensen?
We zien ook wat er gedaan kan worden om deze groep wel beter te bereiken. In onze publicatie staan we stil bij de werkwijze van de ‘thuiscoach’ – een lokaal verankerde professional die door haar vrije rol mensen waar nodig aan de hand kan nemen. Die vanuit nabijheid samen met iemand kan zoeken waar diegene het meeste mee geholpen is. Een werkwijze die – zeker in tijden van personeelstekorten – niet voor iedereen haalbaar is, maar die wel helpt om aansluiting te vinden bij die mensen voor wie deze aansluiting niet vanzelfsprekend is. Om zo te voorkomen dat juist diegenen die ondersteuning het hardste nodig hebben alsnog door de mazen van het vangnet vallen.
De publicatie wordt in beperkte oplage gedrukt, maar is ook hier te downloaden. Daarnaast maakten Cordaan en 31Volts deze mooie video over de werkwijze van de thuiscoach. Video en publicatie samen geven een goed beeld van de soms weerbarstige uitdagingen in de beweging naar ‘langer thuis’, maar ook wat daar aan te doen is.
Het formulier om een gedrukte versie van Door de mazen van het vangnet te ontvangen is gesloten omdat het maximum aantal inschrijvingen is bereikt.
