Het aantal ouderen groeit de komende jaren fors. Daardoor neemt ook het aantal ouderen toe dat zorg en ondersteuning nodig zal hebben, terwijl het relatieve aantal werkenden dat in de zorg werkt, alleen maar afneemt. Dat is een onhoudbare situatie: de zorg moet anders worden ingericht. Het devies van de overheid is dan ook: blijf langer thuis wonen. Dat betekent ook dat er dan thuis meer zorg en ondersteuning moet komen, zowel van professionals, naasten als van het informele netwerk.
De beleidshypothese is dus dat als we voldoende ondersteuning thuis bieden, kwetsbare Amsterdammers niet of pas later naar een verpleeghuis hoeven. Die ondersteuning richt zich niet alleen op de persoon zelf, maar ook op de naasten. Samen met het Amsterdam Health and Technology Institute (ahti) heeft het Ben Sajet Centrum geprobeerd om deze beleidshypothese te toetsen aan de hand van microdata van het CBS. Deze analyse geeft geen verklaringen, maar legt alleen verbanden bloot. Daarom heeft het Ben Sajet Centrum besloten om naast het kwantitatieve onderzoek ook een kwalitatief onderzoek te doen. Overbelasting van mantelzorgers wordt vaak genoemd als een van de redenen voor opname in een verpleeghuis. Daarom gaan we met dit onderzoek in op de ervaringen van naasten van mensen die in het verpleeghuis zijn opgenomen.
Van oktober 2024 tot januari 2025 voerden we gesprekken met naasten van mensen die recent in het verpleeghuis zijn opgenomen: hun partners, zussen en kinderen, en we spraken casemanagers. In het rapport bespreken we de vijf bevindingen die deze gesprekken voortbrachten.
Rapport – Als het thuis niet meer gaat
Door Pieter Hilhorst & Vivian Toemen
